Covertekst:In februari 2018 ben ik gediagnostiseerd met een ernstige depressie, PTSS en angststoornissen. In dit boek vertel ik mijn verhaal en de strijd die ik heb gevochten om hiertegen te vechten. Van een doodnormaal meisje, werd ik van de één op andere dag een patiënt in de psychiatrie. Ik werd blootgesteld aan een totaal andere wereld, waarvan ik geen idee had wat het was! Angst, paniek, verdriet, boosheid, gezelligheid, lol, van allerlei emoties en gebeurtenissen gingen als een achtbaan door mijn leven. Van totaal van het padje af zijn, moest ik weer terecht komen in de wereld waarin gewerkt wordt. Als je patiënt staat je leven stil... Je moet je terug vechten, terug naar de normale wereld. De wereld waar je in de eerste instantie raar aangekeken wordt, omdat er veel onbegrip is en onwetendheid. Een wereld die is doorgegaan, terwijl jij in je eigen lijf gevangen zat.  

Covertekst:Ondanks zijn bipolaire stoornis stapt Luc Vercauteren op de fiets om van zijn woonplaats Maastricht naar Teheran te rijden. Aan de hand van dagboekfragmenten volgen we Luc op zijn route door Oost-Europa, Turkije en Iran. Grenzeloos geluk is behalve een mooie reisbeschrijving ook het verslag van een innerlijke tocht, die leidt van schaamte en ontkenning, via besef, naar acceptatie en geluk.Na thuiskomst schrijft hij over zijn liefde voor het fietsen en over bijzondere ontmoetingen. Het wordt voor Luc een worsteling om al zijn gedachten op papier te zetten als zijn euforie verandert in een depressie en ook nog z’n vader komt te overlijden aan de ziekte ALS. Luc slaagt er uiteindelijk in om zijn kwetsbaarheden en bipolariteit invoelbaar te beschrijven. Hij toont in dit boek haarscherp de twee gezichten van een bipolair gevoelsleven. 

Covertekst:‘Elke avond ga ik slapen en hoop dat ik de volgende dag niet meer wakker word.’ Het leven van Eelco de Gooijer (1978-2016) werd gekenmerkt door psychisch lijden. Al op jonge leeftijd kwam hij in contact met de hulpverlening en kreeg hij verschillende psychiatrische diagnoses. Niets deed echt recht aan zijn problematiek. Uiteindelijk is gekozen voor de hoofddiagnose PDD-NOS. De struggle of live heeft hij verloren en zijn euthanasiewens werd op grond van psychisch lijden gehonoreerd. Op 23 november 2016 is Eelco, gesteund door zijn naasten, in alle rust overleden. Eelco wilde niets liever dan ondraaglijk psychisch lijden bespreekbaar maken. Hij was óók gedreven belangenbehartiger. Tot aan zijn dood schreef hij blogs bij ‘BroedplaatsZ’ in Tilburg. Op indringende wijze maakte hij de lezer deelgenoot van zijn twijfels en angsten. Hij nam daarbij geen blad voor de mond. Eelco was kritisch naar de hulpverlening en eerlijk over zichzelf.

Covertekst: Wél positief blijven Rens Raemakers is 18 jaar als hij de schrik van zijn leven krijgt: hij blijkt zaadbalkanker met vele uitzaaiingen te hebben. De kanker wint steeds verder terrein en Raemakers moet klap op klap incasseren. In ‘Wél positief blijven’ vertelt Raemakers hoe hij omging met tegenslag, pijn, verdriet en de groeiende kloof tussen hem en de rest van de wereld. In deze periode leek de dood soms beter dan het leven. Openhartig vertelt hij de rauwe werkelijkheid van operaties, loodzware chemotherapie en stamceltransplantaties die uiteindelijk zijn leven redden. Na twee jaar is Raemakers hersteld en stort hij zich op zijn studie en politieke ambities. Op 25-jarige leeftijd wordt hij gekozen als jongste Tweede Kamerlid. Elke dag geniet hij er volop van zijn ambities waar te maken. ‘Wél positief blijven’ is een boek over het leven, over eruit halen wat erin zit, over het kostbare bezit van een gezond lichaam en ervan genieten zolang als het kan. Het is een bron van inspiratie voor mensen die kampen met een ernstige ziekte én voor gezonde mensen.

Covertekst: ‘Ik ga dood, op korte termijn. Dat is niet zo erg, we gaan allemaal dood, zei opa en pakte nog een borreltje. Zo sta ik er ook in. Al snel leerde ik een nieuwe taal. De taal die mensen gebruiken als ze zich klem gezet voelen. Deze maanden hebben me lucht gegeven, lucht waarin mijn hart kon leren wat het nog te leren had. En mijn lieve Mira laat me zien hoe zij dat doet. Ik volg haar zachte voorbeeld graag. Ik wil deze boeiende reis delen, zodat anderen de moeilijke grammaticaregels niet opnieuw uit hoeven te vinden, maar meteen de nieuwe taal kunnen spreken op de korte reis die palliatief heet.’

Covertekst: ‘René Booms is in 1965 geboren "op de duingrond' van Heemstede. Autodidact en onderzoeker van menselijk gedrag. Samen met zijn vrouw als betrokkene willen ze als gewone mensen meer naar buiten treden. Daardoor hopen zij een gezicht te zijn voor medemensen die ook de last ervaren van een bipolaire stoornis. Uit ervaring kunnen zij zeggen dat dat overleven geblazen is. Je vindt in dit boek praktische handvatten en tips. Daarom is dit boek ook uitermate geschikt voor behandelaren therapeuten en trainers. Het geeft inzichten vanuit ervaring. Onderwerpen als extreme stemmingswisselingen en stigmatisering staan tegenover stabiliteit en openheid. Om hun missie kracht bij te zetten organiseren zij lezingen over de bipolaire stoornis. José interviewt René en omgekeerd. Er zal veel ruimte zijn om vragen te stellen.’

Covertekst:'Geen enkel boek dat ik ooit kreeg, had voor mij de juiste toon. Nooit herkende ik mezelf erin. En vooral: nooit deden ze me lachen, terwijl humor voor veel mensen met kanker hét antigif is om alle ellende aan te kunnen.'Op zijn 23ste kreeg Leander Verdievel kanker en werd hij overladen met goedbedoelde cadeaus. Na vijf exemplaren van de biografie van Lance Armstrong besloot hij dat het tijd was voor een ander soort boek. Dat boek ligt nu voor je. Een boek zonder taboes, dat je met veel humor door de wervelwind aan emoties loodst die kanker met zich meebrengt. Een boek dat je op donkere momenten laat lachen en op andere momenten doet vloeken. Een boek boordevol situaties die jij en je omgeving zullen herkennen. (Als het al deze mooie beloftes niet waarmaakt, mag je het ding ook gewoon door je kamer smijten, zolang je daar maar deugd van hebt.)

Covertekst: ‘Yacintha is twintig jaar als ze (opnieuw) een depressie ontwikkelt. Wanneer ze vervolgens haar vader verliest aan suïcide, is dat het startsein voor een duik in een diep dal waar geen eind aan lijkt te komen. Tijdens deze periode beschrijft zij een jaar lang – in dagboekvorm – wat het voor haar betekent om (ernstig) depressief te zijn. Het is een boek over pijn, verdriet en rouw, pillen, therapieën en oneindig lijkende muren, maar ook over de kleine momentjes van vreugde en hoop. Geschreven zonder de pijnlijke onderwerpen weg te laten, maar mét een vleugje humor en een flinke dosis sarcasme. Een boek bedoeld voor alle 'mede-(anti)depressivo's', naasten, GGZ-medewerkers, docenten, kortom: voor iedereen die (indirect) met depressie te maken heeft.’ 

Covertekst: ‘Wat begon met een kijkoperatie veranderde binnen drie uur de hele situatie. Een prematuur kindje die moest vechten voor haar leven en de gezondheid van de moeder die levensbedreigend is geweest. Dit is het avontuur wat vader geschreven heeft van dag tot dag en zo zijn emoties van zich af heeft geschreven.'

Covertekst: ‘Lotte is een dertienjarig meisje dat zich niet goed in haar vel voelt. Ze kampt al meer dan een jaar met haar gevoelens. Lotte zit in het eerste middelbaar. Ze is op een leeftijd waarop een ommekeer in haar ontwikkeling plaatsvindt. En dat is voor Lotte niet gemakkelijk omdat ze zich niet thuis voelt in haar lichaam. Zo komt ze in een strijd van onbegrip, pesterijen, verliefdheid en een strijd naar de juiste identiteit. Ze groeit op en in de tijd dat ze dit doet wordt ze van een jong meisje omgebouwd en begeleid tot een volwassen man. Die door de jaren een strijd gewonnen heeft tot een succes persoon in het leven.’

Covertekst: ‘Als natuurgeneeskundige Dory Leenders-Pansier te maken krijgt met kanker ondergaat zij de voorgestelde behandelingen van de oncoloog niet zomaar. Op haar zoektocht kijkt zij naar de mogelijkheden en onmogelijkheden van de natuurgeneeskunde en de reguliere geneeskunde. Hierbij komt zij regelmatig voor uitdagingen en dilemma’s te staan. Uiteindelijk kiest zij voor een combinatie van beide behandelvormen en past zij haar voeding en leefstijl aan. Medicatie helpt haar daarnaast om volledig op haar innerlijke stem en haar eigen weg te vertrouwen. Daarmee weet zij een voorgestelde operatie en blijvende stoma te voorkomen.’

Covertekst: ‘Na een enerverende jeugd stap ik mijn eerste huwelijk als slechtziende in. Niet wetend dat deze jaren nog veel meer stof doen opwaaien. De simpele gedachte dat ik hier goed doorheen zal komen, drukt mijn neus na een vreugdevolle periode wel op de trieste feiten. Ook blijf ik tegen bureaucratie vechten, en moet ik mezelf toch staande zien te houden. Mijn positieve instelling houdt me wel overeind. En dan kruisen er ondanks een diep verdriet blijde gebeurtenissen mijn pad, waar ik aan het voorlopige einde van deze biografie middenin zit! Het blind worden heeft me ook niet klein gekregen. Het leven lacht me aan de zijde van Ruud toe!’