Mijn omkeerpunt kwam na mijn dieptepunt: een mislukte suïcidepoging gevolgd door reanimatie. Onkruid haal je weg, komt terug, haal je weg en komt weer terug. Ik ook. Ik ben er weer en wil eindelijk weer leven. Mijn proces van (psychisch) dood naar leven omschrijf ik in verhaal en poëzie. Ik moet scherp blijven, maar ik wil gaan met de golven. De golven van mijn leven. De golven die ik jarenlang heb overleefd, maar niet heb gevoeld. En nu? Ik voel, ervaar, los op en ik leef; op een gezonde manier. Het is een uitdaging. Wat ik heel zeker weet, is dat ik zo sterk ben als onkruid. Want hoe vaak ik mezelf ook wilde weghalen, door boven; ik kwam elke keer terug. En nu keer ik mijn rug, naar het duister. Ik praat zacht of fluister, want ik wil. Stiekem schreeuw ik al. JA, IK WIL. Ik wil schitteren zoals ik kán. Ik wil mezelf leren kennen zoals een ander mij nog nooit gezien heeft. Met die nieuwsgierigheid ga ik door. En geef ik gehoor aan elk vezeltje in mij. Ik voel me levend; en VRIJ. Ik mag hopen en lopen. Op het (onbekende) pad dat voor mij is weggelegd. En vrij van mijn oude, diepgewortelde en bekende pad. Onkruid naast mijn benen. Modder op mijn schenen.

Op 3 november 2013 beëindigt de dan 39-jarige Jan bewust zijn leven. Een leven dat hem alles, maar ook niets te bieden heeft. Jan had namelijk het geluk op te groeien in een warm en liefdevol gezin en in een door hem geliefde omgeving. Ook materieel had Jan alles wat hij zich wensen kon. En toch bekroop hem steeds meer een gevoel van leegte en zinloosheid, van niets bij te kunnen dragen aan de wereld, waarin voor hem wel veel gevoel van "altijd alles maar moeten' speelde.
Het achtste boek van schrijfster Ineke van Pelt gaat over hem en heet dan ook "Jan". Samen met de ouders en broer van Jan deelt ze zijn levensverhaal. Een openhartig verhaal over zijn onbezorgde jeugd, zijn pogingen om een zelfstandig leven op te bouwen, zijn worstelingen met zichzelf en het leven.

Robert van der Klei heeft een leven geleid dat heel erg op en neer gaat en spannend is vanaf het eerste, ernstige ongeval dat hij meemaakt. Vanaf zijn achtste levensjaar leeft hij met hersenletsel. Daarnaast beleefde hij veel avonturen doordat hij met zijn gezin naar Saudi Arabië verhuisde omdat zijn vader daar werkzaam was. Er heeft eigenlijk, buiten de therapie in het ziekenhuis waarbij hij weer leerde dingen vastpakken en lopen weinig plaats gevonden. Later toen ze weer in Nederland woonden ging het moeizaam op school. Na de land- en tuinbouwschool is hij gelijk gaan werken. Begonnen in de bosbouw en later bij een staalbedrijf werkzaam geweest. Er volgde wederom een ongeval met een zware hersenkneuzing als gevolg. Daarna belandde hij in 2013 in een zware depressie, waarna hij dit boek schreef.

Positief en herkenbaar boek, met veel ervaringsverhalen en informatie van experts. Helderen adviezen voor ouders van een kind dat anders is dan de rest, door bijvoorbeeld autisme, ADD, ADHD, OCD, hoogbegaafdheid of dyslexie.

Deborah Reber is een succesvolle schrijfster, maar ze heeft ook een hoogbegaafde, autistische zoon van 14: Asher. Over het opvoeden van Asher (en de vele andere voorbeelden uit haar inmiddels opgerichte platform TiLT Parenting) heeft ze een boek geschreven voor iedere ouder van een kind dat anders is. Ze geeft niet alleen praktische en nuttige inzichten, maar steekt vooral ook een hart onder de riem en leert ouders om anders naar het kind en zichzelf te kijken. Wetenschappelijk onderbouwd, met veel input van experts, toegankelijk en eerlijk geschreven, spaart ze zichzelf niet. Waardoor het niet alleen een boek is met veel nuttige tips voor jou als ouder, maar ook een boek dat je raakt. Wat als je kind 'anders' is? gaat nu eens niet over 'het kind met een diagnose', maar over jou als ouder: hoe ga je in deze situatie om met je kind, je relatie, je vrienden, de school en met jezelf en je verwachtingen over je kind?

Dit boek bevat in chronologische volgorde vijf en dertig essays en enkele gedichten over kindermishandeling, geschreven tussen 2010 en 2020. Sommige zijn geschreven voor het opgeheven vakblad ‘Het kind eerst’ (Koninklijke van Gorcum Assen) andere als blog voor de inmiddels eveneens opgeheven Netherlands Society for the Prevention of Child Abuse and Neglect (NESPCAN). De essays geven een beeld van de jongste geschiedenis die als een verwording van de jeugdzorg kan worden gekenschetst.

Waanzin ontregelt, slaat ons uit ons lood en brengt ons bij de grens van het normale. Maar waar eindigt de norm en begint de chaos? En wie bepaalt waar die grens ligt? Op losse schroeven vertelt het verhaal van narren, dollen en waanzinnigen, maar benadrukt ook het belang van psychisch welzijn in een steeds complexer wordende maatschappij. In vijf thema’s ontleedt het Museum Dr. Guislain ‘dat andere’ dat ons tegelijk verstoort en fascineert. ‘Abnormaal’ gedrag werd lange tijd opgesloten in imposante gestichten, maar vandaag reikt psychische zorg ver buiten die muren. 
Deze publicatie legt de vinger op de evolutie en  invloed van machtsrelaties in de psychiatrie, en probeert vat te krijgen op de vele labels die zowel een hulp als een hindernis zijn. Ze stelt de tweedeling tussen lichaam en geest ter discussie en toont hoe verbeelding inzicht brengt en het onzegbare zichtbaar maakt. Het Museum Dr. Guislain begraaft de psychiatrie niet in de geschiedenis maar brengt de geestelijke gezondheid in een prangende actualiteit. 

Dit rijk geïllustreerde boek, naar de gelijknamige collectiepresentatie, tast in vijf essays de grenzen van het traditionele af en gaat op zoek naar de zin in de waanzin. Andrew Scull schreef het voorwoord.

De stroom van verlies is ontstaan bij het opschrijven van emoties en gedachten na het hebben van veel verlies en verdriet. Alle gedachten zijn opgeschreven en staan vol met herkenning, verdriet en acceptatie van de dood. Maar een klein vleugje geluk mag niet ontbreken. Misschien vind je troost, herkenning of voel je je plots niet zo alleen meer bij het lezen van deze gedichten. Je bent niet de enige.

Een verhalenbundel van Henk Sepers, prostaatkankerpatiënt met een passie voor wielrennen. Sinds augustus 2015, als mijn zoon Ard (1981) de diagnose lymfklierkanker krijgt, is voor mij wielrennen nooit meer hetzelfde. Het is een uitlaatklep waarin ik mijn hoofd schoon kan rijden. Ik start mijn etappekoers onder de naam Ride 4 The Mission! (R4TM!). Net als het met Ard goed gaat krijg ik op 59-jarige leeftijd in april 2016 uit het niets de diagnose: prostaatkanker! Het zet de wereld van mijn familie en mij andermaal op z'n kop. Mijn R4TM! wordt alleen maar intensiever. Al fietsend en schrijvend probeer ik zaken op orde te krijgen.

Deze bundel is geen verhaal over een wielrenner. Het is een verhaal over hoe ik een leven met prostaatkanker al sportend een plek in ons bestaan probeer en weet te geven. Aangezien ik wielrenner in hart en nieren ben, gebruik ik in mijn verhalen graag het wielrennen als metafoor. Een actieve sportieve levenshouding kan helpen het verschil te maken tussen een plezierig leven of een lijdzaam leven. Kies dan vooral een sport die bij u past.

Doorheen de jaren heeft Annick Ruyts van alles geprobeerd om 's nachts niet meer urenlang wakker te liggen in bed: slaappillen, antidepressiva, hormonen, yoga, ademhalingsoefeningen, wietolie (zonder THC), valeriaan, het hele homeopathische gamma...
Annick getuigt in haar boek openhartig en met een vleugje humor over haar zoektocht naar slapeloosheid. Ook lotgenoten en medische experts vertellen hoe men slaapproblemen kan aanpakken.

Eczeem is een ziekte die heel hardnekkig kan zijn en veel jeuk en pijn veroorzaakt. Veel emnsen hebben er tegenwoordig last van. Tot op vandaag lijkt het dat de ziekte wordt bestreden of onderdrukt, zodat de ongemakken, althans aan de oppervlakte, verdwijnen. Maar soms gaat ze daardoor helaas naar een nog dieper en hardnekkiger niveau. 

Anne-Marijn Somers is ervaringsdeskundige eczeem en deelt in haar boek haar ervaring met eczeem, tips en informatie.

Als het in het Caraïbisch gebied nog rustig is en de meteorologen nog geen flauw benul hebben van het ontstaan van de orkaan Irma, zit Herman midden in een orkaan met dezelfde naam. Onthutst, gemangeld en terneergeslagen, want zijn vrouw Irma blijkt aan een ongeneeslijke vorm van kanker te lijden. In het grillige ziekteverloop zoekt hij wanhopig naar herkenningspunten van de vrouw waar hij ooit zo gek op was. Irma op haar beurt  herkent haar man niet meer. Het is voor hen beiden dwalen en zoeken, terwijl de kanker in Irma voortwoekert. Toch blijven zij elkaar trouw, vooral door de krachtige onderlinge liefde die zich diep in hen heeft genesteld.

Orkaan in Irma is een ontroerende beschrijving van een lijdensweg door een verwoestende ziekte. Ontwapenend, liefdevol, krachtig en met worstelingen die herkenbaar zijn voor iedereen die in zijn of haar relatie te maken heeft (gehad) met een ongeneeslijke ziekte.

Hoe voelt een paniekaanval? Is iemand met borderline echt zo snel boos? Kun je meerdere persoonlijkheden hebben? Wil iemand met een eetstoornis gewoon dun zijn? Antwoorden op deze en andere vragen vind je in de interviews en verhalen in dit boek.Want wie alleen maar het psychiatrisch handboek de DSM erop naslaat, weet daarna alles van de symptomen maar nog maar weinig van de mensen erachter.

Dit boek bevat ook tips voor naasten, hulpverleners en iedereen die beter wil begrijpen hoe het voelt om een psychische stoornis te hebben. Hoewel ieder mens en elke stoornis van elkaar verschilt, hebben alle schrijvers in dit boek een belangrijke overeenkomst: ze willen gezien worden als mens, niet als hun psychiatrisch label.